عوارض دیابت عامل خطری برای بستری مکرر
محققان می‌گویند برای بیماران مبتلا به دیابت یکی از دلایل بستری شدن اولیه در بیمارستان یا بستری مجدد، دیس گلایسمی شدید(هایپرگلایسمی کنترل نشده یا هیپوگلایسمی کنترل نشده) است. نتایج این تحقیق در مجله‌ی General Internal Medicine منتشر شده است.
افرادی که قبلا به دلیل هیپوگلایسمی یا هایپرگلایسمی شدید در بیمارستان بستری شده‌اند، در معرض بالاترین خطر برای بستری مجدد به دلیل دیس گلایسمی در کوتاه مدت (30 روز از دوره‌ی قبلی) و در دراز مدت هستند. علاوه بر این ابتلا به چندین عارضه‌ی ثانویه‌ی دیابت خطر بستری مجدد را در بیمارستان نه تنها به دلیل دیس گلایسمی شدید بلکه همچنین به دلیل همه‌ی عللی که ظاهراً با دیابت مرتبط نمی‌باشند، افزایش می‌دهد.
آیا این بستری‌ها قابل پیشگیری هستند؟
هرگونه بیماری یا پروسیجری که نیاز به بستری شدن داشته باشد پس از ترخیص بیمار با خطر بستری ناخواسته و مجدد در بیمارستان همراه است. بستری مجدد در بیمارستان می‌تواند پرهزینه، مضر و سنگین باشد، اما به طور بالقوه قابل پیشگیری است. بر همین اساس، پذیرش مجدد در ظرف 30 روز یکی از عوامل ارزیابی بیمارستانها بر اساس کیفیت مراقبت آنها است و تعیین کننده‌ی اعتبار پوششی یا جبرانی بیمارستان خواهد بود. درک عوامل بستری مجدد می‌تواند منجر به بهبود نتایج بیماران، کیفیت مراقبت و کاهش هزینه‌ها شود، مداخلات جدید می‌تواند نتایج بیماران را بهبود بخشیده و موجب کاهش بستری مجدد آنها گردد.
دکتر Rozalina McCoy پزشک داخلی و اندوکرینولوژیست درکلینیک مایو و نویسنده‌ی اصلی این مطالعه که روشهای بهبود مراقبت و نتایج بیماران مبتلا به دیابت را بررسی کرده است، می‌گوید: ما قبلاً می‌دانستیم که بزرگسالان مبتلا به دیابت در معرض خطر بالایی برای بستری اولیه و ثانویه(بستری مجدد) هستند اما از علت آن و اینکه نقش این دوره‌های افت یا افزایش شدید قند خون در این خطر چیست، اطلاعی نداشتیم، اگر بتوانیم علت این مشکل را بیابیم در نهایت می‌توانیم از بروز آن جلوگیری کنیم.
یافتن پاسخ
دکتر McCoy و همکارانش اطلاعات 342186 بزرگسال مبتلا به دیابت را که به دلایل گوناگون تقریباً 600 هزار بار جداگانه، بین اول ژانویه 2009 تا 31 دسامبر 2014 در بیمارستان بستری شده بودند، بررسی کردند.
علت بستری این بیماران و بستری مجدد آنها همانند بیماران غیر دیابتی مختلف بود، شایع ترین دلیل بستری در بیمارستان (5.5 درصد) برای بستری اولیه، نارسایی احتقانی قلبی بود. دیس گلایسمی شدید بیماران دیابتی علت 2.6 درصد از موارد بستری اولیه بود.
پس از درمان یا تثبیت اولیه، 10.8درصد از این بیماران در طول مدت 30 روز در بیمارستان مجدداً بستری شدند، از 68,212 بستری مجدد، 2.5درصد به دلیل دیس گلایسمی شدید، صرفنظر از علت اولیه‌ی بستری اتفاق افتاده بود، اما اگر دلیل بستری اولیه‌ی این افراد دیس گلایسمی شدید می بود، خطر بستری مجدد پس از هایپرگلایسمی شدید 9 برابر و پس از هیپوگلایسمی شدید 5 برابر افزایش می‌یافت.
محققان همچنین دریافتند که احتمال بستری مجدد بیماران جوانتر (18 تا 44 سال) به دلیل دیس گلایسمی شدید دو برابر بیشتر از بیماران مسن تر است. با این حال آنچه محققان را بیشتر نگران می کرد، این واقعیت بود که یک بار دیس گلایسمی شدید یک عامل پیش بینی کننده ای قوی برای پذیرش مجدد بیماران به دلیل یک واقعه‌ی دیس گلایسمی دیگر است.
دکتر McCoy می‌گوید: از وقایع دیس گلایسمی شدید می‌توان با مراقبتهای سرپایی خوب جلوگیری کرد، مراقبتهای دقیق از بیماران دیابتی که به هر دلیلی در بیمارستان بستری هستند(نه تنها افت یا افزایش شدید قند خون) می‌تواند از بستری مجدد بیماران جلوگیری کند.
او افزود: اگر دلیل بستری اولیه‌ی بیماران دیس گلایسمی شدید باشد و چنانچه مجدداً در طی 30 روز بستری شوند، دلیل آن احتمالاً یک رویداد دیس گلایسمی دیگر است، تقریباً 30 درصد از بیماران به دلیل دیس گلایسمی پشت سرهم، نه به دلایل دیگر، در بیمارستان مجددا بستری می شوند.
محققان می‌گویند: این مطالعه به ارائه دهندگان مراقبتهای بهداشتی کمک می‌کند تا بیماران در معرض خطر بالای بستری مجدد را شناسایی و مداخلاتی را برای پیشگیری از بستری مجدد آنها انجام دهند.
دکتر McCoy به ارائه دهندگان مراقبتهای بهداشتی بیماران دیابتی بستری شده، توصیه می‌کند تا برنامه‌هایی را برای پس از ترخیص بیماران طراحی کنند که شامل پیگیری این بیماران توسط پزشکان خانواده بلافاصله پس از ترخیص و صبحت با بیماران نه تنها در مورد علل بستری آنها بلکه در مورد نحوه‌ی مدیریت صحیح بیماری باشد.
معاینات پیگیری در بیمارستان به بیماران و مراقبین آنها اجازه می‌دهد تا در مورد علت بستری شدن آنها، تغییرات دارویی و توانایی بیماران درمراقبت از خود در خانه و روشهای بالقوه‌ی جلوگیری از بستری مجدد در صورت بروز مشکلاتی درآینده صحبت کنند، همچنین فرصتی را برای بازنگری روشهای مدیریت بیماری و مدیریت قندخون بیمار فراهم می‌کند.
دکتر McCoy همچنین یادآور شد که آموزش‌های سرپایی دیابت موجب کاهش بستری مجدد بیماران می‌شود، همچنین بررسی داروهایی که مصرف می‌کنند، برنامه‌های انتقال مراقبتها از بیمارستان به خانه و سایر تلاشها برای دخالت در مراقبتهای دیابتی باید در برنامه‌ی پس از ترخیص بیماران و دوره‌ی پس از پیگیری بیمارستان در نظر گرفته شود. اگر چه تمامی این موضوعات ممکن است به همه‌ی بیماران برای جلوگیری از بستری مجدد کمک کند اما برای بیماران مبتلا به دیابت بسیار مهم باشد.
دکتر McCoy می‌گوید: بیماران می‌توانند با آموزش نحوه‌ی شناسایی حوادث دیس گلایسمی شدید و زمان وقوع آنها و گزارش آن به مراقبین بهداشتی خود در پیشگیری از بستری مجدد نقش داشته باشند، آنها می توانند با ارائه دهندگان مراقبتهای بهداشتی خود برای تدوین برنامه ای در مورد نحوه‌ی مدیریت دیس گلایسمی همکاری کنند تا قبل از تشدید علایم و نیاز به بستری در بیمارستان بتوانند درمان شوند.
منبع و سایت خبر:
Journal of General Internal Medicine, 2017; DOI: 10.1007/s11606-017-4095-x
www.sciencedaily.com/releases/2017/07/170707135143.htm